Wiroszybowiec Hafner „Rotabuggy”

Historia konstrukcji:
Wiroszybowiec opracował austriacki imigrant Raoul Hafner. Po wybuchu wojny pod wrażeniem użycia bojowego niemieckich jednostek powietrzno-desantowych spodziewano się sformowania podobnych jednostek także w Wielkiej Brytanii. Jednym z problemów w tego typu operacjach było dostarczenie w strefę desantu pojazdów. W lecie 1940 roku zaproponowano budowę dużego wiroszybowca doczepianego do czołgu „Valentine” (projekt ten jest czasami nazywany „Rotatank”). Aby przetestować koncepcje zapadła decyzja przebudowania samochodu, najlepiej lekkiej maszyny o właściwościach terenowych. Prace te usankcjonowało zapotrzebowanie sił powietrznych Specification 10/42 z sierpnia 1942 roku. Prace badawcze skoncentrowano w brytyjskich zakładach M.L. Aviation Company w White Waltham. Jako bazę wybrano amerykański samochód terenowy Willis MB. Pierwsze testy obejmowały zbadanie wytrzymałości pojazdu na zrzut z wysokości 2,35 metra. Wykazały one że po zrzucie (przeciążenie do 11 g) pojazd jest w stanie kontynuować jazdę na kołach. W następnym etapie prac dołączono dwułopatowy wirnik, natomiast tył obudowano konstrukcją przypominającą ogon samolotu, wyposażony w zdwojony ster kierunku, a także zainstalowano odpowiednie przyrządy sterownicze.

Prototyp był gotowy na początku 1943 roku i latem rozpoczął próby w doświadczalnej jednostce Airborne Forces Experimental Establishment na lotnisku w Ringway, Manchester. Korzystając z długiego pasa startowego o długości 1.830 metrów od 16 listopada 1943 roku przeprowadzono serię testów podczas holowania wiroszybowca za samochodem Bentley z prędkością do 116 km/h. Pilot doświadczalny Ian Little przystąpił 27 listopada do próbnych wzlotów na holu. Wykazały one dużą niestabilność maszyny, która w toku kolejnych lotów poprawiano. Kolejny etap prób obejmował holowanie za pomocą samolotu bombowego „Whitley” V na lotnisku Sherbourne-in-Elmet w Leeds. Wzlot na pułap 500 metrów przeprowadzono 11 września 1944 roku. Niestety ale wzrost prędkości i zaburzone powietrze za samolotem holującym sprawiały tak duże trudności pilotowi wiroszybowca w jego opanowaniu że próbę trzeba było przerwać.

Ponieważ w tym okresie na wyposażeniu lotnictwa znajdowały się już szybowce transportowe mogące przenosić różnego typu pojazdy, dalsze prace nad projektem uznano za bezcelowe i cały program zamknięto.

Dane techniczne:

Średnica wirnika:
Wysokość:
Masa własna:
Masa startowa:
Prędkość holowania:
12,40 m
2,20 m
1.214 kg
maksymalna 1.410 kg
maksymalna 240 km/h