Infanterie-Sturmabzeichen in Silber.

Szturmowa Odznaka Piechoty w Srebrze (Infanterie-Sturmabzeichen in Silber) – została ustanowiona rozporządzeniem głównodowodzącego Oberkommando des Heeres gen. płk Walthera von Brauchitscha w dniu 20.12.1939 r.
Prace nad odznaką rozpoczęto na początku grudnia 1939 r. Opracowanie projektu zlecono renomowanej berlińskiej firmie grawerskiej „C.E.Juncker”, która wkrótce przedstawiła kilkanaście projektów sporządzonych według podstawowego kryterium - karabin z osadzonym bagnetem w wieńcu z liści dębowych z orłem Wehrmachtu. Komisja złożona z przedstawicieli OKH wybrała projekt znanego berlińskiego artysty malarza Ernsta Peekausa.

Zasady nadawania Infanterie-Sturmabzeichen:
1. Infanterie-Sturmabzeichen może być przyznana oficerom, podoficerom i żołnierzom kompanii strzeleckich dywizji piechoty
    oraz kompanii strzelców górskich, którzy od 1 stycznia 1940 r. uczestniczyli w trzech atakach bojowych, na pierwszej linii, z
    bronią w ręku, w czasie trzech różnych dni walki.
    Do akcji bojowych zalicza się rozpoznanie, atak i kontratak, jeżeli doszło w czasie ich trwania do walki wręcz z wrogiem,
    która zakończyła się sukcesem.
2. Infanterie-Sturmabzeichen noszona jest na lewej piersi zgodnie z regulaminem mundurowym mówiącym o sposobie
    noszenia odnzaczeń, na służbie i poza służbą.
3. Infanterie-Sturmabzeichen składa się z karabinu z nasadzonym bagnetem, otoczonym owalnym wieńcem z liści dębowych,
    w którego w górnej części umieszczony jest orzeł Wehrmachtu.
4. Infanterie-Sturmabzeichen jest nadawana przez dowódcę pułku.

Pierwsze symboliczne wręczenie tej odznaki miało miejsce w dniu 28 maja 1940 r, Otrzymał ją Oberleutnant Wilhelm Körbel oraz nieznany z nazwiska szeregowiec.

12.11.1942 r. ukazał się rozkaz uzupełniający i dotyczył on nadawania Infanterie-Sturmabzeichen in Silber funkcjonariuszom Policji pełniącym służbę w Rezerwowych Batalionach Policji, które walczyły na froncie.

Odznaka ta była wykonywana w dwóch wersjach: tłoczona lub bita (pełna). Do jej produkcji stosowano buntmetall lub cynk, była powlekana cienką warstwą srebra. Zgodnie z przepisami powinna ona mieć wymiary 63 x 47 mm. Biorąc jednak pod uwagę ilość producentów, wymiary i ciężar nieco się różniły i tak:

odznaka tłoczona: - wysokość od 61,55 do 62,09 mm - szerokość od 47,02 do 48,69 mm - waga od 14,18 do 22,78 g.

odznaka bita: - wysokość od 61,92 do 63,98 mm - szerokość od 46,05 do 49,21 mm - waga od 19,61 do 35,04 g.

Infanterie-Sturmabzeichen in Bronze.

Szturmowa Odznaka Piechoty w Brązie (Infanterie-Sturmabzeichen in Bronze) – została ustanowiona rozporządzeniem głównodowodzącego Oberkommando des Heeres w dniu 01.06.1940 r.
Była ona przyznawana na tych samych warunkach co odznaka srebrna żołnierzom i oficerom oddziałów piechoty zmotoryzowanej.
Ponadto mogła być nadawana żołnierzom i oficerom kompanii ckm, oddziałów artylerii polowej i przeciwpancernej wchodzących w skład pułków piechoty lub pułków strzelców górskich. Aby ją otrzymać żołnierze wymienionych jednostek, musieli być użyci do działań bojowych, w trakcie których doszło do walki wręcz.

26.02.1941 r. ukazało się kolejne uzupełnienie i dotyczyło ono nadawania Infanterie-Sturmabzeichen in Bronze żołnierzom i oficerom oddziałów obrony przeciwlotniczej wchodzących w skład pułków piechoty.

Szturmowa Odznaka Piechoty w Brązie podobnie jak Szturmowa Odznaka Piechoty w Srebrze, była wykonywana w dwóch wersjach, różniących się od siebie wymiarami z uwagi na ilość producentów:

odznaka tłoczona: - wysokość od 61,55 do 62,29 mm - szerokość od 46,09 do 47,27 mm - waga od 13,06 do 14,42 g.

odznaka bita: - wysokość od 61,73 do 62,19 mm - szerokość od 46,09 do 47,34 mm - waga od 25,09 do 39,02 g.

Obie klasy były też nadawane żołnierzom i oficerom służącym w jednostkach Waffen-SS.

Infanterie-Sturmabzeichen in Silber i Infanterie-Sturmabzeichen in Bronze były przez producentów umieszczane w kopertach papierowych o wymiarach 105 x 57 mm lub 130 x 105 mm. Spotykane też były opakowania w postaci kartonowych pudełek o wymiarach 67 x 53 x 16 mm.
Odznaczonym żołnierzo i oficerom wręczano też dyplomy nadania (format A-5), lub tzw. dyplomy polowe (format A-4 lub A-5), dokonywano też odpowiednich wpisów w Wehrpassie i Soldbuchu.

Zdjęcie autora z prywatnej kolekcji.

Ogółem podczas wojny Infanterie-Sturmabzeichen obu klas zostało odznaczonych około 940 tyś. żołnierzy i oficerów wojsk lądowych, Luftwaffe, Waffen-SS i funkcjonariuszy Policji.

Manufaktura.

Szturm piechoty jest odznaczeniem owalnym o średnicy ok 63 mm wysokości i 47 mm szerokości (wymiary mogą się różnic w zależności od producenta).
Odznaczenie składało się z owalnego wieńca z liśćmi dębu (po 4 liście na każdej stronie).
W dolnej części odznaczenia znajduje się wstążką łączącą dwie strony wieńca.
W centralnym miejscu odznaczenia został umieszczony (pod skosem) karabin Mauser K98 z bagnetem.
W górnej części odznaczenia umieszczony został orzeł ściskający w szponach swastykę (godło Wehrmachtu).
Występowały też wersje wypukłe tego odznaczenia.
Rewers składał się z systemu mocowania czyli ze szpilki z zawiasem oraz haczyka mocującego szpilkę. Pod zawiasem każdy producent wybijał swoje znaki (literki, cyfry). Nie wszystkie odznaczenia były sygnowane.
Odznaczenie wykonane było z tombaku lub mosiądzu (wytłaczane) w wersji późniejszej z cynku, galwanicznie posrebrzane lub brązowione.

Wersja mosiężna - wytłoczka.

Zdjęcie autora z prywatnej kolekcji.

Wersja cynkowa – srebrzona.

Zdjęcie autora z prywatnej kolekcji.

Wersja cynkowa tzw. wersja „Vienna Desing”

Zdjęcie autora z prywatnej kolekcji.

Nietypowe sygnowanie – Ernst Muller

Zdjęcie autora z prywatnej kolekcji.

Wykaz producentów:

FZS	Fritz Zimmerman und Sohne, Ludenscheid
BSW	Gebruder Schweiger, Wien
S.H.u.CO	Sohni, Heubach & Co
WH	Walter & Henlein
JFS	Josef Feix Sohne Gablonz
A	Assmann und Sohne, Ludenscheid
C.W.	Carl Wilde, Hamburg
R.S.S.	Richard Simm & Sohne, Gablonz
R.S	Rudolf Souval, Wein
F.O	Freidrich Orth, Wein
WH	Hermann Wernstein, Jena-Lobstadt
F.L.L	Friedrich Linden, Ludenscheid
C.E	Junker, Berlin
AS	Adolf Schilze, Grunwald
H.A	Hermann Aurich, Dresden
GWL	Gerbruder Weger, Ludenscheid
ERNST MULLER	Ernst Muller, Pforzheim
	B. H. Meyer
	Berg & Nolte
	Rudolfa Karneth & Söhne, Gablonz
L/56	Funcke & Brüninghaus, Lüdenscheid
	Deschler & Sohn
	Schauerte & Höchfeld, Lüdenscheid
	Frank & Reif, Stuttgart
	Wilhelm Deumer
	Paul Meybauer
	Steinhauer & Luck
„1” „2” „3” „4”	F.W. Assmann & Söhne, Lüdenscheid
L/51	E. Ferdinand Wiedmann, Frankfurt am Main
W	Karl Wurster K.G., Markneukirchen
L/53	Hymmen & Co. ,Lüdenscheid
	Otto Schickle, Pforzhei

Wzór odznaki noszonej po 1958 roku zgodnie z rozporządzeniem, był identyczny jak wzór z 1939 roku z tym, że usunięto z niego godło Wehrmachtu.