Kaliber: 7,92 mm
Amunicja: 7,92x57 Mauser
Długość całkowita: 1200 mm
Długość lufy: 720 mm
Masa karabinu: 23 kg
Masa lufy: 1,8 kg
Prędkość początkowa: 845 m/s
Donośność w pionie: 1000 m
Szybkostrzelność: 300 strz./min (praktyczna)

Historia konstrukcji:
Niemiecki ciężki karabin maszynowy przyjęty na uzbrojenie przed Pierwszą Wojną Światową.
Podczas walk o niepodległość duże ilości ckm tego typu znalazły się na uzbrojeniu tworzących się oddziałów Wojska Polskiego. Dalsze egzemplarze uzyskano drogą wymiany uzbrojenia z naszymi sąsiadami.

Opis konstrukcji:
Ckm był bronią samoczynną wykorzystująca energię krótkiego odrzutu lufy. Zamek ryglowany przez mechanizm kolankowo-dźwigniowy. Niewymienna lufa była zakończona odrzutnikiem i chłodzona wodą (pojemność chłodnicy wynosiła 4 litry). Zasilanie z taśmy parcianej z metalowymi okuciami mieszczącej 250 naboi (pełna wazyła 7,5 kg). Celownik kołowy umożliwiający prowadzenie ognia przeciwlotniczego.
Cała broń składała się z 236 części i była podatna na zacięcia. Nie pomagało także znaczne wyeksploatowanie i przebywanie broni w warunkach bezpośredniego oddziaływania wilgotnej słonej wody w codziennej służbie na morzu.

Zastosowanie:
Broń tego typu stanowiła uzbrojenie lekkich jednostek nawodnych w otwartych stanowiskach dostosowanych do prowadzenia ognia plot oraz w zamkniętych opancerzonych wieżyczkach na okrętach Flotylli Pińskiej.


Źródła:
Zdzisław Waśko, Rafał Witkowski "Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki okrętów i oddziałów
lądowych Marynarki Wojennej", z serii "Wojsko Polskie" przygotowanej przez Wojskowy Instytut Historyczny, wyd. MON,
Warszawa 1976
Józef Wiesław Dyskant "Flotylla rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939", wyd. Bellona, 1994
Andrzej Konstankiewicz "Broń strzelecka Wojska Polskiego 1918-1939", Wyd. MON, 1986