Promocje:

Podpułkownik.: 11 listopada 1990 r.
Major.:
Kapitan.:
Porucznik.: 19 marca 1939 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1932 r.

Funkcje:

Służba ochotnicza w 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej.: czerwiec 1920 - ??
Chorąży Harcerskiej Kompanii Szturmowej 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty.: ?? - ??
Uczestnik skróconego kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty.: ?? - ??
Oficer w 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej.: 1932 - ??
Burmistrz komisaryczny miasta Kutno.: 1934 r.
Burmistrz miasta Kutno.: 25 listopada 1936 - wrzesień 1939 r.
Poseł na Sejm RP z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego.: 1938 r.
Dowódca Obrony Narodowej.: 1 - 6 września 1939 r.
Zaprzysiężony do ZWZ.: początek 1940 r.
Komendant Podokręgu Północne-Mazowsze.: 1940 - wrzesień 1941 r.
Inspektor oddziałów partyzanckich Okręgu Polesie AK.: ?? - ??

Opinie

Notatki:

Syn Ludwika i Franciszki z domu Wasilewskiej. W latach 1918-1924 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. J. H. Dąbrowskiego w Kutnie, gdzie w czerwcu 1924 r., otrzymał świadectwo dojrzałości. W czerwcu 1920 r., ochotniczo wstąpił do 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej.
W szeregach tego pułku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Walczył z bolszewikami pod Górą Kalwarią, Baboszowem, Rohatynem i Złoczowem. W 1924 r., studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie, gdzie ukończył Wydział Samorządowy. Następnie mieszkał i pracował w Kutnie jako urzędnik.

Ukończył skrócony kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Po odbytych ćwiczeniach wojskowych, 1 stycznia 1932 r., awansowany do stopnia ppor. rez. piechoty z przydziałem mobilizacyjnym do 37 pp w Kutnie. Ewidencyjnie podlegał PKU Kutno. W 1934 r., pełnił na okres półtora miesiąca funkcję burmistrza komisarycznego miasta Kutna. 25 listopada 1936 zostaje wybrany burmistrzem miasta Kutna. W roku 1938 został wybrany na posła na Sejm RP z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego.
Po kolejnych ćwiczeniach wojskowym awansowany 19 marca 1939 r., do stopnia por. rez. Był znanym działaczem samorządowym i Związku Zawodowego Pracowników Samorządu Terytorialnego, a od roku 1938 posłem na Sejm RP z ramienia ruchu pracowniczego oraz wieloletnim pracownikiem samorządu terytorialnego w województwie warszawskim, posiadał liczne znajomości we wszystkich miastach i powiatach oraz dobrą znajomość terenu.

Po wybuchu wojny pozostał do 6 września 1939 r., w Kutnie, pełniąc funkcję dowódcy Obrony Narodowej. Z polecenia wojewody łódzkiego zabezpieczył dokumenty i kasę miejską oraz ewakuował do Warszawy, gdzie 8 września 1939 r., przekazał to wszystko w ręce władz wojskowych. Po zakończeniu działań wojennych powraca do Kutna, gdzie zostaje aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie jenieckim w Łodzi, skąd w listopadzie 1939 r., uciekł i przedostał się do Warszawy.
W okresie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie. Od początku 1940 r., był czynnym żołnierzem ZWZ. W I kwartale 1940 r., płk dypl. Alojzy Horak komendant Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ powierzył mu stworzenie i rozbudowanie siatki organizacyjnej ZWZ na Północnym Mazowszu.

Organizator i pierwszy komendant Podokręgu ZWZ Północne Mazowsze „Olsztyn”, „Tuchola” w Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ. Podlegały mu trzy inspektoraty i dwanaście obwodów m.in.: Płock, Mława, Pułtusk, Ciechanów, Sierpc, Ostrołęka i Płońsk. Dzięki jego energicznej i pełnej poświęcenia pracy konspiracyjnej udało mu się pozyskać do działalności w ZWZ szereg wartościowych współpracowników. Zorganizował siatkę ZWZ na podległym terenie pomimo trudnych warunków i trudności wynikających m. in. z przeprowadzanych wysiedleń ludności polskiej.
Pracą konspiracyjną kierował z Warszawy. Jednak osobiście także często wyjeżdżał na podległy teren, gdzie odbywał spotkania i przeprowadzał odprawy. Zorganizował sztab Podokręgu. Aresztowany przez gestapo razem z kpt. Jaworskim „Sas” inspektorem Inspektoratu Rejonowego ZWZ nr III, w Warszawie we wrześniu 1941 r., na spotkaniu w lokalu kontaktowym przy ul. Żurawiej 24.

Początkowo więziony w siedzibie gestapo przy Alei Szucha, następnie na Pawiaku, gdzie przebywał w celi izolacyjnej. W czasie śledztwa torturowano go, jednak nie załamał się i nikogo nie wydał. Po zdjęciu izolacji został wciągnięty do pracy w więziennej siatce konspiracyjnej.
Najpierw pracował w bibliotece więziennej, a później jako pisarz w polskiej kancelarii przy przodowniku administracyjnym, oddając duże usługi kolegom. W dniu 03 marca 1942 r., przy pomocy strażnika Kuczorskiego uciekł z więzienia przez zwyżkę strażniczą razem z m.in. Stanisławem Dobrskim i innymi więźniami. Po odzyskaniu wolności został skierowany do pracy konspiracyjnej na Polesiu. Brał udział w akcji „Burza”. Służbę w AK zakończył we wrześniu 1944 r.

Awansowano go do stopnia majora rez. Po wojnie mieszkał w Warszawie. Pracował w Gospodarczym Zrzeszeniu Samorządu Terytorialnego i w Centrali Druków Administracji Publicznej. Następnie w służbie zdrowia. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora ekonomicznego w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich, a w okresie od stycznia 1965 do 1967 pełnił tam funkcję dyrektora naczelnego. Z dniem 1 stycznia 1972 r., przeszedł na emeryturę. Był aktywnym działaczem Stowarzyszenia Weteranów Wojny Polsko-Bolszewickiej oraz przewodniczącym Zarządu Środowiska byłych Więźniów Politycznych Pawiaka. 11 listopada 1990 r., został mianowany przez MON ppłk WP.

19 czerwca 1998 r., Rada Miejska Kutna nadał mu Honorowe Obywatelstwo Miasta Kutna. Mieszkał w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej.
Zmarł 3 marca 1999 r., w Warszawie.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Medal za Wojnę 1918-1921.