KOPKA, Jan.
Kapitan dyplomowany służby stałej piechoty.

Pseudonimy: „Kazimierz”, „Grabowiecki”, vel Jan Grabowiecki.
Urodzony: 13 czerwca 1906 r., w Łasku.
Zmarł: ??.
Promocje:
Kapitan.:
Porucznik.: 1 stycznia 1934 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1931 r.
Funkcje:
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie.: sierpień 1928 - sierpień 1929 r.
Nauka w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.: wrzesień 1929 - 1931 r.
Dowódca plutonu w 67 Pułku Piechoty (Brodnica).: 1931 - ??
Dowódca plutonu w Batalionie KOP "Wołożyn".: 1934 - ??
Dowódca kompanii w Batalionie KOP "Wołożyn".: ?? - 1 czerwca 1938 r.
Dowódca kompanii w 44 Pułku Piechoty (Równe).: 1 czerwca - wrzesień 1938 r.
Szef Oddziału III Komendzie Okręgu Łódź ZWZ.: marzec 1940 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kutno ZWZ-AK.: październik 1941 - luty 1942 r.
Przekazany do dyspozycji Komendy Głównej AK.: luty 1942 - 1943 r.
Oficer operacyjny w Oddziale III Komendy Okręgu Wilno AK.: 1943 - wiosna 1944 r.
Oficer operacyjny w polowym Dowództwie Oddziałów Okręgu Wilno AK.: wiosna - 17 lipca 1944 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Józefa. Uczęszczał do gimnazjum w Łasku, gdzie w 1928 r., uzyskał świadectwo dojrzałości. W okresie od sierpnia 1928 do sierpnia 1929 ., odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie, gdzie przeszedł przeszkolenie unitarne. W okresie od września 1929 do sierpnia 1931 r., uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.
15 sierpnia 1931 r., otrzymał promocje do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do dalszej służby zawodowej w 67 pp. w Brodnicy, na stanowisko dowódcy plutonu.
1 stycznia 1934 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej. W tym samym roku został przeniesiony do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza z przydziałem do Batalionu KOP „Wołożyn” na Wileńszczyźnie.
Początkowo pełnił funkcję dowódcy plutonu potem kompanii granicznej. Wiosną 1938 r., zdał egzaminy i został przyjęty na studia do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
Rozkazem personalnym nr L. Dz. 1124/T. j. II-1 z dnia 1 czerwca 1938 r., został przeniesiony z Batalionu KOP „Wołożyn” do 44 pp. w Równem na stanowisko dowódcy kompanii.
Od września 1938 r., przebywał w Warszawie, gdzie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej. 19 marca 1939 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.
Po ukończeniu pierwszego roku studiów został skierowany do 30 DP, gdzie objął funkcję oficera łączności. Dalsze studia przerwał wybuch wojny 1939 r. Podczas działań wojennych był oficerem łączności w sztabie 30 DP, potem podczas obrony Warszawy oficer informacyjny 30 DP.
Brał udział w walkach w obronie Warszawy. Po jej kapitulacji uniknął niewoli. Powrócił w rodzinne strony, gdzie się ukrywał. W 1940 r., odszukał go na terenie powiatu Łask kpt. Zygmunt Janke, który znał go z okresu studiów i wciągnął do pracy w konspiracji ZWZ.
Początkowo, w marcu 1940 r., pełnił przez krótki okres funkcję szefa Oddziału III Komendy Okręgu Łódź ZWZ. W okresie od października 1941 do lutego 1942 r., był Komendantem Inspektoratu Rejonowego Kutno ZWZ-AK. Działał w niezwykle trudnych warunkach. Zagrożony aresztowaniem przez gestapo, w końcu lutego 1942 r. został odwołany z funkcji. Przebywał w Łodzi.
Przekazany do dyspozycji KG AK. W 1943 r., został przeniesiony do Okręgu Wileńskiego AK na stanowisko oficera operacyjnego w Oddziale III Komendy Okręgu Wilno. Od wiosny 1944 r., był oficerem operacyjnym w polowym Dowództwie Oddziałów Okręgu Wilno.
Brał udział w działaniach zbrojnych prowadzonych na terenie okręgu w ramach „Operacji Wileńskiej”. W dniu 17 lipca 1944 r., został aresztowany przez NKWD wraz z innymi oficerami AK. Więziony potem w Więzieniu Zewnętrznym NKGB w Wilnie, gdzie był przesłuchiwany.
W dniu 27 lutego 1946 r., został przywieziony z Wilna do obozu NKWD nr 41 w Staszkowie, skąd go odesłano 5 maja 1947 r., do obozu nr 64 w Morszańsku, potem 20 października 1947 r., odesłany do obozu przejściowego nr 284 w Brześciu. Repatriowany, do Polski dotarł 13 listopada 1947 r., przez obóz PUR w Białej Podlaskiej.
Zgodnie z rozkazem Naczelnego Wodza Wojska Polskiego z października 1944 r., mógł używać tytułu oficera dyplomowanego. Dalsze losy nie są znane.
Odznaczenia m.in.:
|