Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
KOTOWSKI, Alfons.



KOTOWSKI, Alfons.

Major służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Okoń”, „Roman”, „Wiatrak”, „Wiktor”.

Urodzony: 15 sierpnia 1899 r.

Zmarł: 29 września 1944 r., pod Jaktorowem.


Promocje:

Major.: 3 maja 1942 r., ze starszeństwem z 19 marca 1942 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1934 r.
Porucznik.: 30 września 1924 r., ze starszeństwem z 1 sierpnia 1924 r.
Podporucznik.: 24 października 1922 r., ze starszeństwem z 1 sierpnia 1922 r.

Funkcje:

Wstępuje ochotniczo do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Absolwent I Kursu Podchorążych Piechoty w Centralnej Szkole Podoficerskiej Piechoty nr 2 w Grudziądzu.: ?? - ??
Służba w 28 Pułku Strzelców Kaniowskich (Łódź).: ?? - 1926 r.
Dowódca plutonu w 28 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 28 Pułku Piechoty.: ?? - 1926 r.
Służba w 44 Pułku Strzelców Kresowych (Równe).: 1926 - 1934 r.
Dowódca kompanii w 44 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca kompanii w II Batalionie (Oświęcim) 73 Pułku Piechoty (Katowice).: 1934 - lato 1939 r.
Adiutant 201 Rezerwowego Pułku Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Szef Oddziału I Komendy Okręgu Radom-Kielce ZWZ-AK.: maj 1941 - lipiec 1942 r. (aresztowany).
Komendant Inspektoratu Rejonowego Radom, Okręg Radom-Kielce ZWZ-AK.: czerwiec 1941 - październik 1942 r.
Oficer w Oddziale II Komendy Głównej Armii Krajowej.: 1942 - 1944 r.
Szef ekspozytury wywiadu Komendy Głównej w Żytomierzu.: ?? - ??
Oficer wywiadu Komendy Głównej AK na Wołyniu.: listopad - 15 grudnia 1943 r.
Dowódca Batalionu AK "Pięść".: lipiec - 16 sierpień 1944 r.
Dowódca Zgrupowania "Kampinos".: 16 sierpnia - 13 września 1944 r.
Dowódca 13 Pułku Piechoty AK (8 DP AK).: 13 - 29 września 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Uczęszczał do gimnazjum. Od listopada 1918 r., służył ochotniczo w Wojsku Polskim. W szeregach 28 pp., z Łodzi brał udział w wojnie z Ukraińcami na Wołyniu. Od wiosny 1919 r., walczył na frontach wojny z bolszewikami.
Był absolwentem I Kursu Podchorążych Piechoty w Centralnej Szkole Podoficerskiej Piechoty Nr 2 w Grudziądzu. Po ukończeniu kursu, w dniu 24 października 1922 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 sierpnia 1922 r.

W tym czasie ciągle służył w 28 pp. w Łodzi, gdzie dowodził najpierw plutonem, a następnie, po awansie do stopnia porucznika służby stałej (30 września 1924 r.) kompanią.
W 1926 r., został przeniesiony do 44 pp. w Równem, gdzie służył do 1934 r., na stanowisku m. in. dowódcy kompanii. 1 stycznia 1934 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.
W 1934 r., został przeniesiony do 73 pp. w Katowicach z przydziałem do II Batalionu, stacjonującego w Oświęcimiu, na stanowisko dowódcy kompanii.

Latem 1939 r, został przeniesiony do 201 pp. rez. na stanowisko adiutanta pułku. W szeregach tego pułku brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Szlak bojowy zakończył na Lubelszczyźnie. Podczas niemieckiej okupacji był czynny w konspiracji ZWZ-AK na Kielecczyźnie. Przebywał w Radomiu.
W okresie od maja 1941 do lipca 1942 r., był szefem Oddziału I Komendy Okręgu Radom - Kielce ZWZ-AK.
Jednocześnie od czerwca 1941 do października 1942 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Radom ZWZ-AK. 3 maja 1942 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej ze starszeństwem z 19 marca 1942 r.

W lipcu 1942 r., został przypadkowo zatrzymany przez Niemców. Nie został jednak rozszyfrowany jako oficer AK, po krótkim czasie udało się go uwolnić za łapówkę.
Przeniesiony następnie do dyspozycji Komendy Głównej AK z przydziałem do II Oddziału. Pełnił m. in. funkcję szefa ekspozytury wywiadu KG AK w Żytomierzu. W listopadzie 1943 r., przebywał na terenie Obwodu Zdołbunów AK na Wołyniu, skąd wyjechał 15 grudnia 1943 r., do Warszawy.
Od stycznia 1944 r, działał na terenie stolicy.

W okresie od 1 sierpnia do 29 września 1944 r., brał udział w Powstaniu Warszawskim. Początkowo dowodził Batalionem AK „Pięść”. W końcu sierpnia 1944 r., został przeniesiony na stanowisko dowódcy Zgrupowania „Kampinos” AK, którym dowodził do 29 września 1944 r. W dniu tym zginął, w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach, podczas przebijania się z okrążenia w rejonie Jaktorowa.

Rozkazem Dowódcy AK nr 507 z 11 sierpnia 1944 r., został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Uzasadnienie nadania mu Krzyża VM brzmiało: "odznaczył się w walkach na terenie Grupy "Północ".
Order został zweryfikowany pozytywnie uchwałą Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari z dnia 13 października 2011 r.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion