Promocje:

Podpułkownik.: 1 stycznia 1935 r.
Major.: 1 lipca 1925 r.
Kapitan.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.:
Podporucznik.:

Funkcje:

Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Oficer w Okręgowym Zakładzie Uzbrojenia Nr 6 (Lwów).: ?? - ??
Studia na Wyższej Szkole Wojennej.: 1923 - 1925 r.
Oficer artylerii w Dowództwie Okręgu Korpusu nr VII (Poznań).: 1925 - ??
Zastępca dowódcy 28 Pułku Artylerii Lekkiej (Zajezierze).: 14 czerwca 1935 - 16 lipca 1937 r.
Służba w 23 Śląskiego Pułku Artylerii Lekkiej (Będzin).: 1937 - wrzesień 1939 r.
Dowódca IV Dywizjonu Artylerii (fortecznego) 23 Śląskiego Pułku Artylerii Lekkiej.: wrzesień 1938 - 1939 r.
Dowódca artylerii w Obszarze Warownym Katowice - Grupa Forteczna Śląsk.: wrzesień 1939 r.
Oficer artylerii w Komendzie Okręgu Kraków ZWZ/AK.: ?? - ??
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kraków AK.: marzec - maj 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kraków "Nie"/DSZ.: ?? - ??
Szef Wydziału Bojowego w Komendzie Okręgu Kraków Delegatury Sił Zbrojnych.: czerwiec - wrzesień 1945 r.

Opinie:

Notatki:

W Wojsku Polskim służył od listopada 1918 r. W stopniu porucznika brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 r. Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia nr 6 we Lwowie.
Zweryfikowany w Korpusie Oficerów Artylerii, w stopniu kapitana służby stałej ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Ukończył w Warszawie Wyższą Szkołę Wojenną, gdzie uczył się w latach 1923-1925.
Po uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu VII w Poznaniu na stanowisko oficera artylerii. 1 lipca 1925 r., został awansowany do stopnia majora Sztabu Generalnego służby stałej artylerii. W okresie późniejszym przeniesiony do służby liniowej.

1 stycznia 1935 r., został awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego służby stałej artylerii. W okresie od 14 czerwca 1935 do 16 lipca 1937 r., był zastępcą dowódcy 28 pal. w Zajezierzu koło Dęblina. Następnie w 23 pal. w Będzinie.
Od września 1938 r., był dowódcą formowanego IV Dywizjonu 23 pal., przewidzianego jako wsparcie artylerii dywizyjnej 23 DP. We wrześniu 1939 r., był dowódcą artylerii w Obszarze Warownym Katowice - Grupa Forteczna Śląsk. Podczas walk z nieprzyjacielem został ranny.

W początkach okupacji niemieckiej przebywał w Jarosławiu, następnie w Krakowie. Po upływie pewnego czasu został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej. Początkowo był oficerem artylerii w sztabie Komendy Okręgu Kraków.
W okresie od marca do maja 1944 r., był Komendantem Inspektoratu Rejonowego Kraków AK. Używał wtedy pseudonimu „Lubicz”. Po rozwiązaniu Armii Krajowej (19 stycznia 1945 r.) pozostał w konspiracji. Czynny w organizacji "NIE" oraz w Delegaturze Sił Zbrojnych. Pełnił wówczas funkcję inspektora krakowskiego NIE/DSZ.
W okresie od czerwca do września 1945 r., był szefem Wydziału Bojowego (B) w sztabie Komendy Okręgu Kraków DSZ.

Oficjalnie, w latach 1945-1946 pracował w krakowskiej Wytwórni Papierów Wartościowych przy ul. Piłsudskiego, jako kontroler przy maszynach drukujących. Zagrożony aresztowaniem jesienią 1945 r., wycofał się z działalności konspiracyjnej.
W marcu 1946 r., przeniósł się do Łodzi, gdzie pracował na identycznym stanowisku w łódzkiej Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. W lipcu 1946 r., obłożnie zachorował. Według niepotwierdzonych informacji w latach późniejszych mieszkał we Wrocławiu. Dalsze losy nie są znane.

Był żonaty z Zofią z domu Turasiewicz. Mieli syna Władysława urodzonego 9 czerwca 1921 r., we Lwowie. Podczas okupacji niemieckiej był on żołnierzem ZWZ/AK na terenie Obwodu Jarosław. Aresztowany 23 października 1944 r., przez NKWD i wywieziony do łagru w Borowiczach. Następnie był więziony w Jegolsku w Rosji. Do kraju wrócił 5 lutego 1946 r. Mieszkał w Opolu.

Odznaczenia m.in.: