WRÓBLEWSKI, Feliks Józef.
Kapitan w stanie spoczynku.

Major Polskiej Armii Ludowej.

Pseudonimy: „Bach”, „Borek”, „Karol”.
Urodzony: 4 maja 1891 r., w Wiedniu.
Zmarł: 19 grudnia 1967 r., w Brodnicy.
Promocje:
Major PAL.:
Kapitan.:
Porucznik.: 1 lipca 1920 r.
Podporucznik.:
Funkcje:
Służba w armii austriackiej.: ?? - ??
Uczestnik kursu dla oficerów rezerwy (armia austriacka).: ?? - ??
Oficer w Obozie Wojsk Polskich La Maria di Chivasso koło Turynu.: ?? - ??
Służba w III Batalionie 3 Pułku im. Garibaldiego.: ?? - ??
Służba w III Batalionie 217 Pułku Piechoty (armia francuska).: 24 luty - 16 kwietnia 1919 r.
Służba w III Batalionie 7 Pułku Strzelców Polskich, (armia gen. Józefa Hallera).: 16 kwietnia 1919 - 1 września 1919 r.
Służba w III Batalionie 49 Pułku Strzelców Kresowych.: 1 września 1919 - 24 marca 1920 r.
Służba w 65 Pułku Piechoty (Brodnica/Grudziądz).: 24 marca 1920 - 1926 r.
Służba w 2 Batalionie Strzelców (Starogard Gdański).: 1926 - 1930 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 1930 r.
Asystent germanistyki na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego.: ?? - sierpień 1939 r.
Członek Polskiego Związku Zachodniego.: ?? - ??
Zmobilizowany do Wojska Polskiego.: sierpień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: maj 1940 r.
Oficer w sztabie Inspektoratu Rejonowego Brodnica, Okręg Pomorze ZWZ/AK.: ?? - wrzesień 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Brodnica, Okręg Pomorze AK.: wrzesień - listopad 1944 r.
Oficer w Polskiej Armii Ludowej.: ?? - ??
Opinie:
Notatki:
Syn Feliksa i Marii z domu Teykal. Do gimnazjum uczęszczał w austriackiej Regencji Zachodniej, gdzie zdał maturę. Następnie studiował w Innsbrucku. Studia wyższe przerwał mu wybuch I Wojny Światowej. Powołany do służby w armii austriackiej. Ukończył kurs oficerski dla oficerów rezerwy.
Walczył na froncie włoskim. Podczas działań wojennych dostał się do niewoli francuskiej. Zwolniony z niewoli przebywał w Obozie Wojsk Polskich w La Maria di Chivasso koło Turynu.
Wstąpił tu do 3 Pułku Piechoty im. Garibaldiego. Przydzielony do III Batalionu tego pułku. 24 lutego 1919 r., wraz ze swym batalionem został przeniesiony do Francji i przydzielony do 217 Pułku Piechoty (francuskiego), a następnie 16 kwietnia 1919 r., do utworzonego III Batalionu 7 Pułku Strzelców Polskich, formowanego w składzie armii gen. Józefa Hallera.
11 maja 1919 r., w szeregach tej armii powrócił do kraju. 1 września 1919 r., 7 Pułk Strzelców Polskich przemianowano na 49 Pułk Strzelców Kresowych. Brał udział w walkach na froncie wołyńsko-podolskim. 24 marca 1920 r., 49 Pułk Strzelców Kresowych przemianowano na 65 Pułk Piechoty.
1 lipca 1920 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej piechoty. W listopadzie 1920 r., czyli po zakończeniu działań wojennych, wraz z 65 pp. przybył do Brodnicy. Tutaj pułk stacjonował do października 1921 r., by następnie być przeniesionym do Grudziądza.
W 1926 r., cały III Batalion 65 Pułku Piechoty, został przemianowany na 2 Batalion Strzelców, stacjonujący w Starogardzie Gdańskim. W 1930 r., z powodu choroby został przeniesiony do rezerwy. Od 1931 r., mieszkał w Poznaniu i studiował na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując dyplom magistra. Do lata 1939 r., pracował w charakterze asystenta germanistyki na Wydziale Humanistycznym tej uczelni.
Był członkiem Polskiego Związku Zachodniego. Ewidencyjnie podlegał PKU Poznań z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII w grupie oficerów w stanie spoczynku, przewidywanych do powołania na wypadek wojny. W sierpniu 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego, otrzymując przydział do jednostki w Brześciu nad Bugiem. Do Brześcia nie dotarł z powodu zbombardowania przez niemieckie lotnictwo pociągu, w którym jechał.
Podczas okupacji niemieckiej przebywał początkowo w Lublinie. Z powodu swojej działalności w Polskim Związku Zachodnim nie mógł powrócić do Poznania. W listopadzie 1939 r., wraz z żoną Walerią i synem przybył do Brodnicy, gdzie zamieszkał przy ul. Hallera 21 (Wessel-Strase 21).
Do maja 1940 r., ukrywał się. Następnie został zatrudniony w miejscowym Urzędzie Ziemskim. Od maja 1940 r., utrzymywał stały kontakt z polską konspiracją. Wstąpił w szeregi ZWZ, gdzie działał pod pseudonimem „Bach”.
Przez lata był oficerem sztabu Inspektoratu Rejonowego Brodnica ZWZ/AK. We wrześniu 1944 r., w miejsce aresztowanego 16 sierpnia, kpt. Tadeusza Fiutowskiego "Bena", został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego Brodnica AK.
W listopadzie 1944 r., został odwołany z funkcji przez ppłk Józefa Chylińskiego „Wichra”. Powodem odwołania było podejrzenie, że jest członkiem Polskiej Armii Ludowej (PAL). 15 października 1945 r., ujawnił się jako oficer PAP/PAL w stopniu majora.
Po zakończeniu działań wojennych na terenie rejonu brodnickiego, rozpoczął pracę w szkolnictwie średnim. W okresie od 1 marca 1945 do 31 sierpnia 1947 r., był nauczycielem języka niemieckiego w Państwowym Gimnazjum Ogólnokształcącym w Brodnicy.
Z dniem 1 września 1947 r., został zatrudniony jako nauczyciel w Prywatnym Koedukacyjnym Gimnazjum Kupieckim TPSH w Brodnicy. Uczył tam także po upaństwowieniu tej szkoły i zmianie nazwy, najpierw na Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze, a później na Technikum Handlowe.
Zmarł w Brodnicy 19 grudnia 1967 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym. Żonaty z Walerią z domu Lamparską, żołnierzem ZWZ-AK o pseudonimie „Róża” (1901-1980)
Odznaczenia m.in.:
|