Masa: ? g
Masa materiału wybuchowego: 150 g (szedyt)
Wysokość: 83 mm
Średnica: 55 mm

Granat ręczny, zaczepny, z zapalnikiem tarciowym, opracowany w 1942 roku przez Władysława Pankowskiego - przedwojennego pirotechnika, pracownika wytwórni amunicji nr 1 w Warszawie (Fort Bema). Pierwsze egzemplarze powstały na początku września 1942 roku.

Korpus stanowiła walsowa, blaszana puszka wzorowana na opakowaniu "Sidolu" (popularnego płynu do czyszczenia metali), w której górną część wkręcono zapalnik tarciowy P-42. Za materiał wybuchowy służył szedyt opracowany na bazie chloranu potasu, a w niewielkiej ilości egzemplarzy zastosowano sproszkowany trotyl pochodzący z rozbrajanych niewybuchów pocisków niemieckich.

Przed rzutem należało odkręcić pokrywkę i odwrócić granat górną częścią do dołu co pozwalało wypaść obciążonej ciężarkiem plombie. Jej pociągnięcie inicjowało zapalnik P-42, dając ok. 4,5 sekundową zwłokę.