 kliknij obraz aby go powiększyć
Myśliwiec zaprojektowany w zakładach PZL przez inż. Zygmunta Puławskiego jako rozwinięcie samolotu
PZL P.7a, zaprojektowany pod silnik gwiazdowy Bristol w przedziale
mocy 500-700 KM. Po śmierci inż. Puławskiego dalszym rozwojem konstrukcji zajmował się inż. Wsiewołod Jakimiuk.
Dane PZL P.11c.
Jednosilnikowy, jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji metalowej ze stałym podwoziem. Kadłub: podzielony konstrukcyjnie na trzy części połączone sworzniami. Część przednia i środkowa były wykonane jako sztywne kratownice, składające się z dwóch ram oraz podłużnic. Część tylna miała natomiast konstrukcje półskorupową wykonana z dwóch połówek bocznych połączonych za pomocą blach węzłowych. Szkielet części tylnej składał się z siedmiu owalnych wręg oraz czterech podłużnic. Skrzydła połączone z kadłubem w swojej spłaszczonej części przykadłubowej, miedzy pierwszym a drugim żebrem. Dodatkowo podparte zastrzałami - po dwa z każdej strony. Podwozie: stałe typu nożycowego z dwoma wewnętrznymi amortyzatorami olejowo-powietrznymi typu "Avia" pracującymi poprzez system dźwigni i cięgieł. Koła podwozia zaopatrzone w opony o wymiarach 750x150 mm i wyposażone w hamulce pneumatyczne. Płat: o charakterystycznym kształcie "mewiego płata" opracowany przez inż. Puławskiego - eliptyczny, z prostą krawędzią natarcia, dwudzielny, gęsto użebrowany dziewiętnastoma żebrami. Pokryty blachą drobnożłobkową typu "Wibault" o grubości 0,32-0,5 mm, a częściowo blachą gładką (krawędź natarcia płata, górna powierzchnia między I i II żebrem). Szkielet skrzydeł składał się z dwóch dźwigarów o przekroju dwuteowym, rozstawionych co 700 mm, połączonych wewnątrz środkowymi częściami żeber, rozpórkami i podkosami tworzącymi kratownicę płaską. Do przedniego dźwigara na przedłużeniu żeber były przynitowane noski w liczbie siedemnastu, natomiast do tylnego dźwigara przynitowano osiemnaście tylnych części żeber. Lotki pokryte blachą o grubości 0,6 mm, umocowane na trzech zawiasach zaopatrzone w dźwigar pomocniczy i użebrowane jako przedłużenie żeber płata. Profil płata dwuwypukły BM-37 IIa. Usterzenie: klasyczne ze statecznikiem poziomym wspartym na dwóch zastrzałach o regulowanej długości. Ster wysokości składał się z dwóch połówek (prawej i lewej), ze szkieletem zbudowanym z żeber zamocowanych do osi, wyważany za pomocą dwóch klapek wykonanych z blachy o grubości 1 mm. Szkielet statecznika głównego w postaci dźwigara głównego, dźwigara skośnego i ceówki krawędzi czołowej z dwoma noskami. Pokrycie sterów blachą drobnożłobkową typu "Wibault" o grubości 0,32 mm, z wyjątkiem krawędzi natarcia pokrytych blachą gładką o grubości 1,25 mm oraz zakończenia statecznika pionowego pokrytego blachą gładką o grubości 0,64 mm. W miejscu zetknięcia się statecznika kierunku z kadłubem znajdowała się blacha osłonowa pozwalająca na regulację kąta natarcia statecznika wysokości. U góry statecznika znajdował się także punkt mocowania linki anteny radiowej. Napęd: 9-cylindrowy silnik gwiazdowy chłodzony powietrzem, ze sprężarką i reduktorem typu "Mercury V-S2" produkowane w PZL WS 1 na podstawie licencji brytyjskiej firmy Bristol o mocy nominalnej 490/560 KM przy 2250 obr/min i na wysokosci 3660 m. Silnik był osłonięty pierścieniem Towneda, którego przednia krawędź tworzyła kolektor spalin. Śmigło o stałym skoku, dwułopatowe, drewniane, produkcji warszawskiej firmy Szomański. Zbiornik paliwa umieszczony pomiędzy silnikiem a kabiną pilota o pojemności 213 litrów plus używany podczas startu i lądowania zbiorniczek opadowy o pojemności 11 litrów. Zbiornik główny był zaopatrzony w urządzenie awaryjnego zrzutu podczas lotu. Uzbrojenie: cztery karabiny maszynowe wz. 36 kal 7,92 mm; z tego dwa zsynchronizowane w kadłubie i dwa w skrzydłach zewnętrznych z zapasem amunicji 500 - 600 nabojów/km. Synchronizatory "Motolux". Ładunek bomb przenoszony pod skrzydłami: 4 x 12,5 kg. Wyposażenie: celownik kołowy z muszką, radiostacja N2L/M, fotokarabin K-28, instalacja tlenowa z inhalatorem Gourdou-Lesseure, instalacja gaśnicza, pistolet sygnałowy Perkun wz. 26 z zapasem 12 naboi sygnałowych. Dane techniczne: rozpiętość 10,72 m długość 7,55 m wysokość podczas postoju 2,85 m powierzchnia nośna skrzydeł z lotkami 17,9 m2 masa własna 1147,5 kg użyteczna 625,5 kg całkowita 1800 kg Osiągi: prędkość maksymalna 375 km/h prędkość przelotowa 250 km/h prędkość lądowania 120 km/h czas wznoszenia 1'7" na wysokość 1000 m, 6'54" na wysokość 5000 m pułap 8040 m zasięg 550 km rozbieg minimalny (bez hamulców) 99 m dobieg minimalny (bez hamulców) 343 m
Źródła:
|